Post Reply - Corona-nieuws in het Nederlands

   DJ, Ik neem de vrijheid het artikel over te nemen;
https://www.gelderlander.nl/binnenland/vijf-jaar-na-de-eerste-coronadode-we-hebben-niks-geleerd-onze-uitgangspositie-is-nog-slechter-dan-toen~ace8146a/ of https://www.gelderlander.nl/binnenland/vijf-jaar-na-de-eerste-coronadode-we-hebben-niks-geleerd-onze-uitgangspositie-is-nog-slechter-dan-toen~ace8146a/ ;

Vijf jaar na de eerste coronadode: ‘We hebben niks geleerd, onze uitgangspositie is nog slechter dan toen’
Het is 6 maart 2020: een dag die even historisch als bizar wordt. Nederland leert de ernst van corona kennen en in het Ikazia Ziekenhuis ziet arts Anna Schut de allereerste patiënt in ons land aan het virus overlijden. Vijf jaar later constateert zij: ,,We zijn nu nog slechter op een pandemie voorbereid dan voor corona.”Cock Rijneveen 06-03-25, 07:30 Laatste update: 08:23

Het is een 86-jarige man uit Oud-Beijerland die te boek komt te staan als het eerste officiële dodelijke slachtoffer van wat toen nog moest uitgroeien tot die ongekende coronapandemie. Op zondag 2 maart wordt hij naar het Ikazia Ziekenhuis gebracht, dat vanuit de Hoeksche Waard het dichtstbij ligt. Op dinsdag wordt corona bij hem ontdekt. Twee dagen later overlijdt hij aan de gevolgen.
Intensivist Anna Schut zag het als hoofd van de afdeling intensive care van dichtbij gebeuren. De patiënt werd in isolatie gehouden en met hem nog een tiental anderen, bij wie ook corona was geconstateerd. Het zette een dikke streep door het idee dat zij - en zo'n beetje heel Nederland met haar - in eerste instantie had.
Zoals in Italië, dat kon toch niet?
,,Die beelden uit Italië, daar kreeg je eerder een gevoel van ongeloof van. Dat kon niet waar zijn toch? Ik had ook zoiets van: we gaan nog wel eens zien of dat hier ook gaat gebeuren”, zegt de medisch specialist terugblikkend op eind februari en begin maart.
Dat eerste besmettingsgeval in ons land werd op 27 februari door toenmalig zorgminister Bruins live op tv gemeld: hij kreeg een briefje aangereikt, waarin hem werd gemeld dat in Tilburg de eerste patiënt was opgenomen bij wie corona was geconstateerd. Een week later was de eerste dode een feit. In de vier maanden erna stierven officieel vastgesteld ruim zesduizend mensen, tienduizenden in totaal tijdens de pandemie.
Wintersporters en carnaval
Bij Schut begon de twijfel te knagen na telefoontjes van collega's uit Brabant, waar corona door teruggekeerde wintersporters en het carnaval zich als eerste verspreidde. ,,Toen ontstond wel een gevoel van urgentie. Paraat voor wat precies? Wat komt eraan? Hier in het Ikazia begonnen we wel aan de voorbereiding op wat mogelijk kon komen.”
Op een gegeven moment ziet ze de eerste patiënten binnenkomen. ,,,Bij de eerste patiënten wisten we nog niet dat het om corona ging. Ze hadden een luchtweginfectie, waren erg benauwd of kortademig. Ze belandden heel snel op de intensive care.”
Ze schrok toen duidelijk werd dat ze eerder al met een patiënt in aanraking was geweest die corona had. Schut: ,,Ben ik besmet geraakt? Moet ik in quarantaine? Word ik nu ook ernstig ziek? Dat vraag je je af. Je wist het gewoon niet. Ik denk dat dat mondkapje mij toen toch voldoende heeft beschermd, want pas twee jaar later heb ik een keer corona gehad. Zodra bij ons in het ziekenhuis de eerste coronapatiënten bekend waren, zijn we goed beschermd geweest in het Ikazia.”
Op hun buik en in slaap
Ze kan zich de Oud-Beijerlandse patiënt, die in besloten kring werd begraven, niet meer specifiek voor de geest halen. ,,Ik weet wie het was, maar ik zag zoveel patiënten. Allemaal hadden ze ziekenhuisjassen aan, lagen ze op hun buik en werden ze in slaap gehouden. Het persoonlijk contact ontbrak. Dat was heel kenmerkend voor die periode.”
Wat het voor haar humaan maakte, waren de contacten met de familie, hoewel die letterlijk op afstand waren. Emotioneel moeilijke tijden, bekent de arts. ,,Als intensivist wist ik al: de kans is groot dat deze patiënten niet meer wakker worden en op hun laatste moment dus geen afscheid kunnen nemen van hun familie. En de grote aantallen waarin mensen overleden, dat ging niet in je koude kleren zitten.”
De maatregelen die tot menselijke drama’s leidden op haar afdeling waren volgens haar te ver doorgeschoten. Schut rept over een echtpaar waarvan zowel de man als de vrouw ziek waren. ,,Zij lag op de ic en overleed. Haar echtgenoot was zo ziek dat hij nooit afscheid van haar heeft kunnen nemen. Dat is heftig. Dat doet je wel wat als mens.”
Veel taarten, veel complimenten
Ze herinnert zich de rijen ambulances die zich bij de hoofdingang meldden, maar ook dat ze zich al die tijd veilig heeft gevoeld. En die verbondenheid die er leefde om corona het hoofd te bieden. ,,Dat voelde heel fijn, heel Ikaziaans zou ik zeggen.”
De ‘enorme dankbaarheid’ die haar en het medisch personeel de eerste maanden ten deel viel, is de mooie kant van het verhaal. Met een vrolijk gezicht: ,,Er werden zoveel taarten op de afdeling gebracht. Ik voelde me af en toe best opgelaten door alle complimenten die ik kreeg.”

DJ-deel 1